مبارزه برای ایجاد یک تشکیلات بین المللی کمونیستی ( م ل م ) جدید
را باید قاطعانه پیش برد
مبارزه برای ایجاد یک تشکیلات بین المللی کمونیستی
( م ل م ) جدید را باید قاطعانه پیش برد
1 - حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان خواهان تنظیم مجدد تشکیلات بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست کشور های مختلف جهان است. این تشکیلات بین المللی می تواند – و باید – هم احزاب و سازمان های عضو جنبش انقلابی انترناسیونالیستی و هم احزاب و سازمان های بیرون از " جاا " را در بر بگیرد. این تشکیلات بین المللی از لحاظ ایدیولوژیک – سیاسی، باید مبتنی بر مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم و جمعبندی از تجارب مبارزاتی مثبت و منفی جنبش انقلابی انترناسیونالیستی و سایر احزاب و سازمان های مائوئیست در طی سه دهه گذشته باشد. مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم و فقط مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم، و نه چیزی کم تر یا زیاد تر از آن – در شرایط حاضر سلاح ایدیولوژیک جنبش بین المللی کمونیستی است. به عبارت دیگر جنبش بین المللی کمونیستی راستین فقط می تواند یک جنبش مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی شامل احزاب و سازمان های مارکسیست - لنینیست – مائوئیست کشور های مختلف جهان باشد. مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم میتواند – و باید – تکامل نماید. اما تا حال جنبش بین المللی کمونیستی بطور کل به مرحله این جهش نرسیده است. با خام بازیها و خام اندازیهای عجولانه نمیتوان به این مرحله رسید، بلکه صرفا میتوان به طرف انحراف رفت و بخود و جنبش بین المللی کمونیستی ضربه وارد کرد.
در تجربه مبارزاتی تقریبا سه دهه گذشته جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، تا زمانی که این جنبش بر مبنای مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم پیش رفت، به دستاورد های تئوریکی و پراتیکی مهمی دست یافت که قابل افتخار بوده و سزاوار حفاظت و تکامل بیشتر می باشد. اما خام بازی ها و خام اندازی های انحرافی بنام " اندیشه "، " راه " و " سنتز ها " نه تنها احزاب مربوطه را تا این حد یا آن حد از مسیر جنگ خلق، انقلاب و مبارزه انقلابی منحرف ساخته، بلکه باعث راه گمی و سر گردانی فکری و سیاسی و تفرقه تشکیلاتی در کل جنبش انقلابی انترناسیونالیستی گردید و عاقبت این جنبش را به سوی بلا تکلیفی و انفعال کنونی سوق داد. بدون مرزبندی و موضعگیری مشخص و روشن علیه این انحراف و پیشبرد مبارزه قاطع علیه آن، که بد ترین شکل آن چیزی جز یک پست مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم آشکار نیست، نمی توان مبارزه برای تنظیم مجدد تشکیلات بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست کشور های مختلف جهان را بطور اصولی و پیروزمندانه به سر انجام رساند.
2 - تشکیلات بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست کشور های مختلف جهان باید مبتنی بر همسنگری رفیقانه تمامی مشمولین خود اعم از خورد و بزرگ، ضعیف و قوی و سابقه دار و کم سابقه باشد و پدر و پدران یا برادر و برادران بزرگتر در آن وجود نداشته باشند. این مامول فقط زمانی بر آورده شده می تواند که جنبش بین المللی نه مثابه یک حزب جهانی بلکه به مثابه تجمع بین المللی احزاب و سازمان های مستقل و متساوی الحقوق کشور های مختلف جهان در نظر گرفته شود و همه مشمولین آن در رهبری جنبش سهم و نقش مستقیم داشته باشند.
در تجربه جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، موجودیت یک کمیته رهبری دایمی برای پیشبرد کار های " جاا " آن نقطه قوتی بود که از لحاظ تشکیلاتی موجودیت و فعالیت های مبارزاتی جنبش را تداوم می بخشید و رهبری می نمود. این نقطه قوت نه تنها سزاوار حفاظت بلکه مستلزم تحکیم و گسترش بیشتر می باشد. اما بر خلاف موضعگیری بیانیه " جاا " علیه تمرکز گرایی کمینترن، از همان اولین گام تشکیل کمیته " جاا "، مشمولین آن رسما به اعضای درجه اول و درجه دوم، یعنی اعضایی که از حق حضور دایمی در کمیته رهبری جنبش برخوردار بودند و اعضایی که از این حق محروم بودند، تقسیم شدند و این کمیته هیچگاه به یک کمیته فراگیر در بر گیرنده نمایندگان تمامی اعضای خود مبدل نگردید. بد تر از آن، کمیته رهبری جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در واقع کمیته ای بود که در بیشترین سال های دوره فعالیت مبارزاتی " جاا " بصورت غیر مشروط تحت هژمونی یک حزب مشخص قرار داشت، حتی در ایامی که فیصله های جمعی " جاا " خلاف مواضع آن حزب قرار می گرفت. در چنین وضعیتی کمیته تحت هژمونی آن حزب در واقع نه بطرف تطبیق فیصله های جمعی جنبش بلکه بطرف تبلیغ و ترویج غیر مستقیم و مستقیم نظریات آن حزب و اخیرا" سنتز های نوین " حزب متذکره در سطح کل جنبش کشانده می شد. بطور مشخص همین تناقض لاینحل بود که در نهایت باعث فروپاشی کمیته جنبش گردید.
با تاسف باید گفت که " اصول و احکام تشکیلاتی در جاا " با یک موضعگیری غیر اصولی و نادرست مبنی بر جدا سازی اصول و احکام تشکیلاتی از خط ایدیولوژیک – سیاسی، بی توجهی و بی اهمیت انگاری نسبت به اصول و احکام تشکیلاتی را در " جاا " دامن زد. در واقع همین بی توجهی و کم اهمیت انگاری اصول و احکام تشکیلاتی بود که میدان مناسب برای تثبیت و دوام هژمونی غیر مشروط حزب متذکره در کمیته رهبری " جاا " فراهم نمود.
3 – اصولی ترین و مناسب ترین تشکیلات بین المللی کمونیستی، همانا انترناسیونال نوین کمونیستی است و ما باید برای تشکیل آن مبارزه نماییم. در عین حال این امر را باید پذیرفت که در شرایط کنونی و بصورت فوری امکان ایجاد یک انترناسیونال قویا شکل یافته برای ما مقدور نیست، بلکه صرفا می توانیم از طریق پایه ریزی یک تشکیلات بین المللی دارای سطح پایین تر و پرورش و تکامل پیوسته بعدی آن بطرف تشکیل انترناسیونال نوین حرکت کنیم.
در تجربه جـنـبـش انقلابی انترناسـیونـالیسـتـی، علیرغم اینکه استقامت استراتژیک مبارزه برای تشکیل انترناسیونال نوین کمونیستی از لحاظ تیوریک پذیرفته شده بود، اما از لحاظ عملی به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفت و در سال های اخیر با برجسته شدن بیشتر و بیشتر پست مارکسیزم – لنینیزم – مائوئیزم در کمیته " جاا " کلا به فراموشی سپرده شد.
تشکیلات بین المللی کمونیستی ( مارکسیستی – لنینیستی – مائوئیستی ) نوینی که در شرایط فعلی باید برای تشکیل آن مبارزه نماییم، می تواند – و باید – با تجربه اندوزی از تشکیل و مبارزات جنبش انقلابی انترناسیونالیستی، از لحاظ ایدیولوژیک – سیاسی پیشرفته تر از آن و از لحاظ گستردگی تشکیلاتی فراگیر تر از آن باشد.
4 - حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان، اخیرا در یک سیمینار وسیع حزبی، یک جمعبندی اولیه از تجارب مبارزاتی جنبش انقلابی انترناسیونالیستی به عمل آورده است که در آینده نزدیک به مثابه سهم ناچیز خود از یک جمعبندی وسیع بین المللی ارائه خواهد کرد. در نهایت، پیریزی جدید تشکیلات بین المللی احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست کشور های مختلف جهان مستلزم دست یافتن به یک توافق بین المللی روی نکات اساسی یک جمعبندی عمومی از تجارب مبارزاتی جنبش انقلابی انترناسیونالیستی و نیروهای مائوئیست بیرون از " جاا است. پیشبرد یک پروسه جر و بحث عمومی میان احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست برای دستیابی به چنین توافقی ضروری است. این پروسه می تواند – و باید – در جریان شکلدهی و پیشبرد همنوایی ها، همآهنگی ها و اتحاد های مبارزاتی دوجانبه، منطقه یی و فرامنطقه یی اصولی، طی یک مدت مناسب و ممکن، میان احزاب و سازمان های مارکسیست – لنینیست – مائوئیست در خدمت به شکلدهی تشکیلات جدید بین المللی آنها، پیش برده شود.
زنده باد انترناسیونالیزم پرولتری!
حزب کمونیست ( مائوئیست ) افغانستان
جنوری 2011 ( جدی 1389 )